فرار مالیاتی بزرگ توسط میلیاردر ناشناخته
داستان محرمانه اینکه چگونه باب براکمن، میلیاردر پنهان‌کاری که ادعا می‌شود بزرگ‌ترین طرح فرار مالیاتی کشور را طراحی کرده‌است، از قراردادهای برای شارژ بیش از حد فروشندگان خودرو استفاده کرد و امپراتوری سهام خصوصی رابرت.اف.اسمیت را تأمین مالی کرد.
از زمانی که شرکت فورد موتور در سال ۱۹۰۸ شروع به فروش مدل تی خود کرد، تعداد کمی از قطعات تکنولوژی در حاشیه سود فروشندگان خودرو به اندازه DocuPad مهم بوده‌اند. صفحه تخت ۴۵ در ۲۹ اینچی در بالای میز فروشنده قرار دارد و به او این توانایی را می‌دهد که مشتریان را از طریق چیزی که به طور معمول کوهی از کاغذ بازی است، به سرعت گول بزند. با قادر ساختن خریداران خودرو به چک کردن جعبه‌ها با یک قلم و امضای قراردادها بر روی صفحه نمایش تعاملی، DocuPad اصطکاک موجود در بازار فروشنده اتومبیل یعنی فروش بالا را از بین میبرد.
این دادرسی سال ۲۰۱۹ دادگاه رابرت براکمن ۷۹ ساله، که شرکت نرم افزار سازمانی وی، رینولدز و رینولدز، DocuPad را می فروشد، نگاهی نادر به اقتصاد خرد فروش اتومبیل انداخت.
براکمن گفت که این برنامه مدیران مالی را قادر می‌سازد تا به ازای هر معامله در کسب و کاری که در آن حاشیه هر ماشین فروخته یا اجاره داده می‌شود، حداقل ۲۰۰ دلاربدست آورند. براکمن با اشاره به هزینه راهاندازی ۱۰۰۰۰ دلاری، به اضافه ۱۰۰۰ دلار مجوز ماهانه گفت: «شما هزینه‌های اولیه این طرح را خیلی سریع پس میگیرید. از آن شرکت پوینت به بعد، این یک تولید کننده عظیم سود است.»
به طور طبیعی، یک فروشنده در صورتی میتواند DocuPad دریافت کند که دارای مجوز یکی از سیستم های مدیریت فروشنده یکپارچه براکمن باشد. سیستم عاملهای دیجیتال برای همه چیز، از موجودی قطعات و برنامه ریزی سرویس گرفته تا ماشین هایی که هزاران کلید را در یک نمایندگی متوسط تأمین می کنند.
وقتی هزاران فروشنده اسیر را در قراردادهای چند ساله حبس می‌کنید، این هزینه‌ها به ۱ میلیارد دلار با درآمد سالانه ۳۰۰ میلیون دلار تبدیل می‌شوند و براکمن ۹۸ درصد از آن را کنترل میکند، خطری که حداقل ۳ میلیارد دلار ارزش دارد.
توانایی براکمن برای جمع کردن میلیاردها دلار در اکتبر ۲۰۲۰، زمانی که او به طراحی بزرگ‌ترین پرونده فرار از مالیات در تاریخ آمریکا متهم شد که حدود ۲ میلیارد دلار درآمد از خدمات درآمد داخلی در طول دو دهه گذشته را پنهان کرده‌است، به بن‌بست رسید. براکمن به همه اتهامات خود اعتراف کرده و با ضمانت ۱ میلیون‌دلاری آزاد است. نه براکمن و نه وکلایش به درخواست‌های فوربس برای مصاحبه پاسخ نداده اند. براکمن پول خودش رو با بدبخت کردن مردم بدست آورده است. هر زمان که بخواهید و یا به چیزی نیاز داشته باشید، او به طور خودکار قرارداد را بدون اینکه خبردار شوید تمدید خواهد کرد.
طرح ادعایی براکمن به پنهان کردن سود حاصل از یکی از موفق ترین شرکت های سهام خصوصی ملت، Vista Equity Partners مستقر در آستین، تگزاس، که توسط ثروتمندترین فرد سیاه پوست این کشور، رابرت.اف.اسمیت تاسیس شده، کمک کرد. اکتبر گذشته، اسمیت یک توافقنامه بدون تعقیب قانونی را با وزارت دادگستری امضا کرد و به آنچه که ممکن است میزبان جنایات مالیاتی وابسته به حساب‌های محرمانه ساحلی باشد که به دستور برکمن ایجاد شده بود اعتراف کرد.
از سال ۲۰۰۰، براکمن ۱ میلیارد دلار سرمایه به اولین صندوق ویستا متعهد شد و به اسمیت اطلاعاتی را در زمینه راه اندازی یک تجارت نرم افزاری سازمانی یاد داد. او همچنان به سود ناچیز در چندین وام ۷۳ میلیارد دلاری ویستا در صندوق های سهام خصوصی ادامه می دهد. اسمیت پیش از این رکورد ۱۳۹ میلیون دلار برای از بین بردن امور مالیاتی خود پرداخته است و توافق کرده که در این پرونده علیه حامی و مربی سابقش با بازرسان هم‌کاری کند.
این حماسه تمام درام و ماجرای یک رمان جنایی را در بر دارد که شامل یک مدل پلی بوی، یک شبکه از حساب‌های خارجی و یک سیستم ایمیل رمزنگاری شده است که براکمن در آن اسمیت را به عنوان استیلهد معرفی کرد. وکیل براکمن، یک استرالیایی به نام اورات تامین، که به عنوان یک فرد امین میلیاردر کار میکرد، معروف به ماهی قرمز بود.
یک تحقیق چند ماهه توسط فوربز نشان می‌دهد که فرار مالیاتی ادعا شده اولین و یا تنها اولین چیزی نیست که براکمن ممکن است در طول شغل خود مرتکب شده باشد. کارآفرین مستقر در هیوستون در راه جمع‌آوری ثروت خالصی که ۶ میلیارد دلار تخمین زده می‌شود، صدها داوری و دعوی قضایی را از فروشندگان خودرو که مشتریان اصلی او هستند، به جای گذاشته‌است و ادعا میکند که تاکتیک‌های مخفی او نیز آنها را از صدها میلیون فریب داده‌است.
رابرت براکمن که در جنگ جهانی دوم از یک فیزیوتراپیست و صاحب پمپ گاز متولد شده بود، در سنت پیترزبورگ در فلوریدا بزرگ شد و در سال ۱۹۶۳ از دانشگاه فلوریدا فارغ‌التحصیل شد.او در حالی که مشغول خدمت در ذخایر دریایی ایالات متحده بود، در بازاریابی در فورد کار کرد و سپس در سال ۱۹۶۶ به IBM پیوست و به ستاره فروش خدمات رایانه ای اصلی به فروشندگان اتومبیل تبدیل شد.
او در سال ۱۹۷۰ IBM را ترک کرد، خدمات رایانه ای جهانی را راه اندازی کرد و طولی نکشید که گزارش‌های هفتگی چاپی درباره موجودی قطعات به فروشندگان می‌داد.
براکمن اولین کسی بود که توانست صاحب شرکت را قادر سازد تا صورت‌های مالی ۱۰ نمایندگی خود را در قالب یک نمایندگی درآورد. او این کار را در دهه ۱۹۸۰ انجام می‌داد، معجزه پل گیلری، مشاور قدیمی صنعت خودرو. در اواخر دهه ۱۹۸۰، براکمن ده‌ها کامپیوتر در نمایندگی‌ها نصب و چیزی را معرفی کرد که یکی از اصلی‌ترین سیستم‌های عامل نرم‌افزار او، به نام پاور، باقی مانده‌است.
براکمن، که ۲۱ حق ثبت اختراع دارد، در وبسایت شخصی اش نوشت: «من هنوز یک برنامه‌نویس واقعی هستم. اگرچه من مجبور شدم سالها پیش برنامه نویسی را کنار بگذارم، اما همچنان درگیر تمام تصمیمات مربوط به محصول هستم.»
در اوایل دهه ۱۹۹۰، فورد تصمیم گرفت که نمی خواهد در تجارت فناوری اطلاعات فعالیت کند، بنابراین خدمات کامپیوتر را به قیمت ۱۰۳ میلیون دلار به خدمات رایانه ای جهانی براکمن فروخت. این معامله با شرطی صورت گرفت که فورد به براکمن اجازه دهد تا به مدت پنج سال به صورت ناشناس از لوگو، نام تجاری، سربرگ، آدرس و حتی همان کارمندان فورد استفاده کند.
به گفته یک مشاور که به دلالان توصیه کرد: «وقتی براکمن قدرت را به دست گرفت، شبیه قورباغه‌ای در آب جوش بود. فورد خیلی آرام و بی‌تکلف بود. دلالان به آنها اعتماد کردند و فورد از آنها مراقبت خوبی کرد.»
فروشندگان از ارتقای تکنولوژی خوششان آمد و حتی مانیتور خشن آن دوران، حجم کاغذ و میکروفیش‌های مورد استفاده آن دوران را شکست داد.
براکمن همه اینها را کامپیوتری کرد و یک سیستم برتر ایجاد کرد. سپس، طبق یک مورد معمول، با امضای نمایندگی های فروش تمدید قرارداد با هدف قفل کردن فروشندگان فراتر از زندگی سیستم‌های کامپیوتری خود، به منظور تحمیل ارتقا سیستم پرهزینه، اعمال کرد. او از این حسن نیت استفاده کرد. برخی از فروشندگان وقتی فهمیدند که اصلاً با فورد سر و کار نداشته اند خشمگین شدند و در برابر اتهاماتی مانند ۱۲۰۰۰ دلار برای نصب یک هارد ۵۰۰ مگابایتی یا ۲۴۰۰ دلار، متوسل نشدند.
آن‌هایی که تلاش می‌کردند از قراردادشان خارج شوند با تیم دادرسی براکمن ملاقات کردند. او آنچه را که یک کارمند داخلی صنعت به آن اشاره میکند به عنوان قرارداد دارث وادر ایجاد کرده بود، زیرا این قرارداد، وکلای او را قادر ساخت تا فروشندگان سرکش را نابود کنند. بسیاری از ارتقاها و یا خدمات جدید با تمدید قرارداد طولانی ارائه شدند. گیلری می‌گوید: «وقتی قراردادی دارید که به مدت سی سال مشتری را به انحصار خود در می‌آورد، مجبور نیستید به هر چیزی که آنها می‌گویند گوش دهید.»
در سال ۲۰۱۰ جی گیل، یک کارآفرین مستقر در کالیفرنیا با ۱۰ نمایندگی، وقتی گروه خودروسازی لیورمور را خریداری کرد، ماهیانه ۳۵۰۰۰ دلار به شرکت براکمن پرداخت می کرد، با یک صورتحساب ۳ میلیون دلاری مواجه شد. گیل می گوید: «براکمن با فریفتن مردم پول خود را در می‌آورد.»
در هر زمانی که چیزی را درخواست می‌کردید یا به چیزی نیاز داشتید، او به طور خودکار قرارداد شما را بدون اینکه شما بدانید تمدید میکرد.و با یک قرارداد ۱۲ اینچی روبرو میشدید.»
حتی تهدید ورشکستگی هم نمی‌توانست دلالان را از چنگ (براکمن) رها کند. وقتی اورویل بکفورد، یک فروشنده سیاه پوست در فلوریدا، علی رغم افزایش سرمایه توسط فورد در سال ۱۹۹۴ در کشمکش بود، براکمن به دنبال پول در نامه ای آن را به دلیل حمایت از ادعای خود به عنوان مدیر نالایق محکوم کرد:«من دوست دارم از این کار جلوگیری کنم.با این حال، کوتاهی در پرداخت اخاذی به این فروشنده، هیچ پاسخی جز جنگ قانونی با او در دادگاه نهایی نمی‌بینم.»
بکفورد از براکمن به دلیل افترا شکایت کرد و ۲۵۰،۰۰ دلار خسارت گرفت.
در طول سالها، بیش از صد دلال که در دادگاه محکوم شده بودند، از پرداخت قراردادهای خود با شرکت‌های براکمن خودداری کرده و در دادگاه‌های فدرال حاضر نشدند. گیل می‌گوید: «من صراحتا میدانم که با این مرد کار نخواهم کرد. حتی اگر کار کردن با او رایگان باشد.»
وقتی رابرت اسمیت در اواخر دهه ۱۹۹۰ با براکمن ملاقات کرد، هیچ قید و شرطی نداشت. اسمیت که به تازگی از دانشگاه کسب وکار کلمبیا و دپارتمان بانکداری سرمایه گذاری گلدمن ساکس فارغ‌التحصیل شده بود، با براکمن درباره رونق کسب و کار نرم‌افزار در حال رشد خود صحبت میکرد.
براکمن نیازی به تامین مالی از گلدمن نداشت.
او پول زیادی داشت و ظاهراً قصد نداشت با عمو سام شریک شود. با توجه به اظهارات اسمیت در قرارداد بدون تعقیب قانونی، براکمن موافقت کرد که در سال ۲۰۰۰ اسمیت را با ۱ میلیارد دلار در ایجاد شریک سهام ویستا شریک کند، به شرطی که اسمیت با او در ایجاد آنچه که کیفرخواست توطئه و طرح و ابتکار هم‌کاری کند. در سال ۱۹۹۷، براکمن از دفتر خیریه خود در برمودا، یک شرکت هلدینگ در اسپانیا راهاندازی کرد. او تحت قوانین اسپانیایی یک شرکت انگلیسی جزایر ویرجین به نام شرکت سرمایهگذاری پوینت ایجاد کرد. این شرکت به عنوان خریدار واسطه براکمن در ویستا عمل میکند.
با توجه به اظهارات اسمیت، براکمن طی پیشنهاد قبول کن یا بذار برو اصرار داشت که اسمیت نیمی از سرمایه خود را به صندوق ویستا۲ از طریق یک “اعتماد خارجی کامل” مانند خود او حفظ کند. احتمالا براکمن از این طریق می توانست با علم به مشارکت داشتن، خیالش راحت شود.
اسمیت ۵۸ ساله در سال ۲۰۱۸ قبل از ظهور هرگونه جرم و جنایت طی یک داستان پوشش به فوربس گفت:« من یکی از آن لحظات را تجربه کردم. من به خودم نگاه کردم و پرسیدم اگر این کار را نکنم، ده سال دیگر نسبت به آن چه احساسی خواهم داشت؟»
طبق گفته ها، اسمیت از طریق یکی از اقوام همسرش، سوزان مک فایدن، تحت اعتماد موسوم به Excelsior، طریق آن بودجه شرکت سرمایه گذاری خود یعنی هولدینگ فلش را تأمین کرد.
ایجاد شرکت های تابعه در بهشت های مالیاتی برای داشتن حق ثبت اختراع و سایر دارایی های معنوی با حاشیه بالا قانونی و طبیعی است به عنوان مثال سازندگان نرم افزار مدت طولانی است که IP خود در ایرلند ثبت کنند. به همین ترتیب، صندوق های تامینی و سرمایه گذاران سهام خصوصی اقدام به تأسیس آفسور تراست می کنند که در آن میتوانند درآمد حاصل از سود حمل شده خود را هدایت کنند. قانونی بودن چنین ساختارهایی وابسته به میزان کنترل حداکثر ذی نفعان بر دارایی ها و فعالیتشان است.
«وقتی براکمن زمام امور را به دست گرفت، مثل قورباغه ای بود که در آب جوش افتاده بود. فورد آرام و راحت بود و فروشندگان به آنها اعتماد کردند.»
براکمن می توانست از پس تجارت خود برآید.اعتماد خیریه قادر به نشان دادن این بود که او یک ذی‌نفع منفعل است. مشخص شد که علی‌رغم اسنادی که خلاف اسمیت را نشان می‌داد، فرد نامعلوم( براکمن) کاملا تراست و شرکت‌های خارجی مربوطه را کنترل کرده و تمام تصمیمات اساسی راجع به معاملات و سرمایه‌گذاری‌های خود را گرفته است.
البته شامل تصمیم به افشای هیچ کدام از آنها به سازمان مالیاتی نشد. همانطور که براکمن در سال ۲۰۱۹ درباره خود گفت:«احتمالاً می توانید حدس بزنید، زمان زیادی را صرف جزییات میکنم.»
اسمیت در این بیانیه توضیح می‌دهد که ترغیب شده‌است تا بازگشت ۱ میلیارد دلاری براکمن را ارائه دهد، زیرا براکمن این قدرت را داشت که او را با مجبور کردن اسمیت به فروش منافع کنترل مشارکت عمومی خود در صندوق ویستا ۲ به قیمت براکمن جایگزین کند براکمن اسمیت را به شیوه فروشندگان اتومبیل کنترل میکرد.
با سرمایه براکمن، صندوق ویستا۲ SirsiDynix، Applied Systems، BigMachines، Brainware، Surgical Information Systems و SER Solutionsرا به دست آورد.
براکمن در هدایت تیم ویستا در بازی اصول اجرایی متمرکز بر کاهش هزینه و ادغام محصولات شرکت نقش مهمی داشت.
به گفته کسی که با روزهای ابتدایی ویستا آشنا است، شرکت خصوصی سهام نوظهور رویکرد فرآیند محور IBM را که از براکمن آموخته بود، برای خرید و رشد شرکت های نرم افزاری به کار برد.
یک استراتژی هوشمند که توسط ویستا به کار گرفته شده، راه اندازی نرم افزار بوده است. در مورد شرکت نمونه کارهای سابق ویستا Ventyx که روی نرم افزار مدیریت صنعتی متمرکز شده است.
در سال ۲۰۰۵ ویستا ۷۰ میلیون دلار برای MDSI پرداخت، ایندوس را در سال ۲۰۰۷ به مبلغ ۲۴۰ میلیون دلار اضافه کرد، سپس آنها را در ونتیکس ادغام کرد. سپس به منظور افزودن برنامه های کلیدی و سهم بازار، در تصمیمات جهانی انرژی و همیاران NewEnergy و Tech Assist قرار گرفت.
سپس، در سال ۲۰۱۰، ویستا ونتیکس را به مبلغ ۱ میلیارد دلار به غول قدرت و اتوماسیون سوئیس ABB فروخت. سپس ویستا ۷۹۹ میلیون دلار از درآمد را به حسابی در بانک سوئیس Mirabaud توزیع کرد که توسط Brockman’s Point Investments کنترل می شد.
ظاهراً براکمن از ویستا به عنوان یک خریدار واسطهای استفاده میکند تا به او کمک کند تا سایر ارائه دهندگان نرم افزار نمایندگی را جمع کند. در سال ۲۰۰۵، UCS شرکت Callbright را خریداری کرد.
سال بعد، ویس۲ یعنی تمام درایی براکمن رقیب Callbright Who’s Calling را خریداری کرد که بعداً به براکمن نیز فروخت. طبق Preqin، اولین صندوق ویستا اسمیت، که در سال ۲۰۰۰ راه اندازی شد، سالانه بیش از ۲۹ درصد بازده داشت. اگر باور کنیم که این بازده وجود دارد، یعنی براکمن و اسمیت بابت یک میلیارد دلار اولیه بیش از ده برابر سود داشتهاند.
در حالی که براکمن از پشت صحنه رشد ویستا را هدایت می کرد، تجارتش رونق گرفت. در سال ۲۰۰۵ طبق گزارشات شرکت نرم افزاری او با ۲،۶۰۰ کارمند ۵۳۰ میلیون دلار درآمد و ۱۰۰ میلیون دلار سود داشته است. کاتالوگ قطعات رایانه ای او در ۲۵۰۰ نمایندگی فورد و لینکلن مرکوری نصب شد.
اما براکمن با مشکل بزرگی روبرو بود. فورد کاتالوگ قطعات الکترونیکی خود را ایجاد کرده بود. در سال ۲۰۰۵ فورد از تمدید پروانه انحصاری براکمن خودداری کرد مگر آنکه موافقت خود را با سه سال پایان قرارداد موجود اعلام کند. براکمن، به اتهام نقض قوانین ضد انحصارى، شکایت کرد، اما سرانجام دادخواست را پس گرفت.
قرارداد انحصاری او که به پایان رسید، براکمن مجبور شد کاری کند تا دوباره تجارت را پس بگیرد. او اسمیت را برای کمک به معاملات شغلی خود دعوت کرد، خرید اهرمی از اوهایو رینولدز و رینولدز در سال ۲۰۰۶ به مبلغ ۲٫۴ میلیارد دلار. براکمن ۳۰۰ میلیون دلار و ویستا ۵۰ میلیون دلار (از پول براکمن) سرمایهگذاری کردند.
بانک دویچه ترتیب وام ها را داد. اکنون براکمن هزاران مشتری جدید دراد که به قرارداد خود با دارت ویدر روی آوردند.
تقریباً بلافاصله، درگیریها رخ داد. براکمن که یک سابق تفنگدار دریایی بود، در رینولدز راحت پسند نبود. او سیگار کشیدن کارمندان را حتی در ساعات تعطیل ممنوع کرد و گزارش میشد که زمان صرف تعطیلات دستشویی ها را کنترل می کند.
روکمن ناامیدی خود را از امنیت داده های این شرکت توصیف کرد: «وقتی رینولدز را خریدم، انگار زندگی خودم بود و این خانه را به ارث برده بودم، زمین را تمیز و صیقل میدادم.»
سال ۲۰۰۸، در دوران رکود بزرگ، رینولدز از شر بدهی هایش خلاص شد. وام های شرکتی بابت ۳۵ سنت در هر دلار بسیار خوب بود که براکمن نمی توانست از آن بگذرد.
بر اساس تحقیقات سازمان مالیاتی کشور، حتی اگر او شخصاً قراردادهای اعتباری را امضا کرده بود که مانع از خرید هیچ یک از بدهی های تابع رینولدز بدون تأیید دارندگان اولین حق ضمانت نامه شد، براکمن به طور مخفیانه حدود ۲۰ میلیون دلار از بدهی رینولدز را در سال ۲۰۰۹ صاف کرد.
برای این کار، براکمن از طریق وکیل خود، شرکت تامین، وجوهی که در Edge Capital Investments نگهداری می شود استفاده کرد.
یک سال بعد، وقتی دویچه ترتیب تأمین مالی مجدد بدهی رینولدز را داد، Edge بدهی های براکمن را بازپرداخت کرد، و ۷۲ میلیون دلار از تجارت را خالص کرد و وجوه را به یک حساب خارج از کشور واریز کرد. طبق اظهارات بازپرس سازمان مالیاتی، شرکت تامین به دستور براکمن، تقریباً ۵۷ میلیون دلار از درآمد را از طریق حساب ها و شرکت های دیگر براکمن، از جمله چندین وجوه شرکای سهام ویستا پولشویی کرد.
برخی از سودهای غیر مالیاتی حاصل از تجارت پرسود براکمن ادعا می شد که سرمایه های وی را تأمین می کند. Frying Pan Canyon Ranch حوالی آسپن، کلرادو، به قیمت ۱۵ میلیون دلار خریداری کرد. او همچنین وکیل خود را به خرید یک قایق تفریحی لوکس ۲۰۹ فوت به نام آلبولا، پر از هلی پد، به قیمت ۳۳ میلیون دلار هدایت کرد. براکمن، بعنوان یک ماهیگیر و شکارچی مشتاق، همچنین علاقه داشت که با جت خصوصی به کوردوبا، آرژانتین برود.
اسمیت در سال ۲۰۰۹، او با سوزان، همسر ۲۲ ساله خود، به سوئیس نقل مکان کرد. سال بعد بیش از ۳۰ میلیون دلار از سرمایه خود را بدون مالیات به حساب خود در بانک بونوت سوئیس منتقل کرد که از طریق آن دو خانه اسکی آلپ در مگوی فرانسه خریداری کرد. این خانواده همچنین خانه هایی را در تگزاس، کالیفرنیا و کلرادو خریداری کردند.
زندگی شخصی اسمیت ظاهراً برای تیم براکمن نگران کننده شده بود. در آگوست ۲۰۱۱، طبق ایمیل های کشف شده توسط بازرسان وزارت دادگستری، مدیر مالی بروکن، جونز، نوشته بود:«باب از وضعیت رابرت اسمیت و اینکه طلاق ناخوشایند ممکن است چه تأثیری بر ما بگذارد، نگران بود. ما توافق کردیم که اگر کسب وکارش توسط وکیل او تفکیک شود، پوینت هدف اصلی خواهد بود.»
در واقع، در دادخواست طلاق او، سوزان مک فیدن، که اسمیت را هنگامی که هر دو در دهه ۱۹۸۰ در کورنل حضور داشتند ملاقات کرد، خواستار مالکیت کامل خانه‌های خود، حمایت جامع از فرزندان خود، ممنوعیت ارتباط آنها با دکاچک و حسابداری دقیق تمام پول خرج شده به سود دختران اسمیت شد و وکلای مک فیدن در چیزی که شاید سخت‌ترین سوال او بود، درخواست کردند که اسمیت با مالیات‌هایش به روز شود
وقتی خانم و آقای اسمیت در حال مذاکره ارجع به طلاق توافقی بودند، براکمن به دنبال خروج بود.
او در اواخر سال ۲۰۱۲ برای فروش رینولدز و رینولدز به KKR به قرادادی به مبلغ ۵ میلیارد دلار رسید، اما منصرف شد. در سال ۲۰۱۳ براکمن اقدام به سرمایهگذاری مجدد در سود سهام رینولدز کرد که ارزش شرکت را به ۳ / ۵ میلیارد دلار رساند و بدهی را از ۹۰۰ میلیون دلار به ۳ / ۴ میلیارد دلار افزایش داد.
گزارش آن زمان “جریان نقد آزاد” رینولدز را در آن سال ۳۵۰ میلیون دلار، با حاشیه ۴۰درصدی تخمین زده‌است. بنا بر گزارش‌ها، براکمن قصد داشت ۲.۵ میلیارد دلار پول نقد بگیرد.
ما این معامله نیز از هم پاشید. عجیب است، پس از نهایی وام ها و تخصیص آن به سرمایه گذاران، تمام معاملات لغو شدند و موضوع منتفی شد. براکمن سپس تعهد عمومی ۲۵۰ میلیون‌دلاری خود را برای کالج مرکزی در دانویل، کنتاکی لغو کرد. وی پیش از انتقال به دانشگاه فلوریدا، در این تعهد شرکت کرده بود.
ویستا نیز احساس فشار میکرد. شرکت تامین در یادداشتی در سال ۲۰۱۲ به براکمن گفت که او در حال مواجهه با سوالات ناراحت‌کننده است. تامین نوشت:«این مشارکت سرمایهگذاری پوینت است، یک سرمایه‌گذار ناشناخته غیر آمریکایی، که به طور کلی باعث ایجاد انطباق می‌شود. وقتی بر روی مالک ذی‌نفع پوینت فشار وارد می‌شود، من با حداقل افشای اطلاعات موضوع را پیش بردم.»
در پایان سال ۲۰۱۳، بانک بونوته به اسمیت اطلاع داد که قصد دارد در برنامه داج بانک سوییس شرکت کند و به مقامات آمریکایی درباره حساب او اطلاع رسانی خواهد کرد. اسمیت که متوجه این موضوع شده بود، در ماه مارس ۲۰۱۴ درخواست خود را به سازمان مالیاتی ارائه داد که به دنبال گنجاندن در برنامه عفو برای آمریکایی‌هایی بود که موفق به افشای حساب‌های خود نشده بودند.
براساس اسناد دادگاه، وقتی اسمیت و مک فیدن در اواخر سال ۲۰۱۴ طلاق خود را نهایی کردند، براکمن به اسمیت ۷۵ میلیون دلار وام داد. در همان سال، صندوق شماره ۲ ویستا براکمن را حذف و سهم کوچکش را در رینولدز و رینولدز از دست داد.
اسمیت آزادی تازه یافته‌اش را در جولای ۲۰۱۵ با ازدواج داپراچک در یک مراسم پر زرق و برق و پر ستاره در ویلا چیمبرون در ساحل امفی ایتالیا جشن گرفت. موسیقی دانانی چون سیل و جان لگند اجرا کردند.
کمتر از یک سال بعد، در ژوئن ۲۰۱۶، توطئه گران با پیش بینی تحقیقات هیئت منصفه بزرگ فدرال، با جدیت بیشتر ادامه دادند. تامین به آکسفورد، میسی سیپی فرستاده شد تا از بیوه دون جونز که دارای مدارک مجرمانه ای از جمله دیسک های فلاپی و دیسک های سخت بود، دیدار کند. تامین در یادداشتی رمزگذاری شده گفت: «همانطور که می دانید، من حتی سفر به آرژانتین را کوتاه کردم تا به آکسفورد برگردم تا فایلهای کشف شده بیشتری را نابود کنم.»
تا سال ۲۰۱۷ تامین در یادداشتی خطاب به براکمن نوشت: « حتی اگر رابرت اسمیت مشکلاتش را رفع کند، هدف به خوبی روی من ثابت شده‌است و ما باید پیش‌بینی کنیم که ما در شرکت پوینت‌ای از زمان حسابرسی خواهیم شد.» در سپتامبر ۲۰۱۸، ماموران برمودا به خانه تامین یورش آوردند.
در ژوئن ۲۰۱۶، توطئه کنندگان در انتظار تحقیقات هیئت منصفه بزرگ فدرال، دست به کار شدند. وکیل تامین برای تخریب شواهد به آکسفورد، میسی س پی اعزام شد.
بعد از اینکه سازمان امور مالیاتی درخواست عفو او را رد کرد، اسمیت شروع به اعطای کمک‌های خیریه کرد. (اسمیت) اولین صندوق (ویستا) را از بین برد و بنیادی تأسیس با صدها میلیون دلار از سود تاسیس کرد. او و موسسه‌اش در سال ۲۰۱۶ مبلغ ۵۰ میلیون دلار به دانشکده مهندسی دانشگاه کورنل و ۲۰ میلیون دلار به موزه ملی تاریخ و فرهنگ آفریقایی – آمریکایی اهدا کردند.
از همه مشهورتر، اسمیت در مه ۲۰۱۹ در کالج مورهاوس سخنرانی کرد و اعلام کرد که ۳۴ میلیون دلار برای پرداخت بدهی دانشجویی کل کلاس فارغ التحصیلان کالج تاریخی بلک هزینه خواهد کرد.
براکمن نیز با اهدای ۲۵ میلیون دلار به دانشکده پزشکی بیلور و ده ها میلیون دلار دیگر برای احداث ساختمانها در کالج سنتر و دانشگاه رایس، به دنبال از بین بردن حسن نیت بشردوستانه خود بود. تامین، در یادداشتی به براکمن، درباره اهمیت ظاهر شدن امور خیریه نوشت: «این فعالیت ها به عنوان یک سد محکم در برابر حمله از طرف سازمان امور مالیاتی عمل می کنند.»
در ۱۵ اکتبر ۲۰۲۰، وکلای ایالات‌متحده بمب خود را در مورد اسمیت و براکمن انداختند. اسمیت در ازای عدم پی‌گرد قانونی، ۵۶ میلیون دلار مالیات و مجازات درآمد گزارش نشده به اضافه ۸۲ میلیون دلار دیگر جریمه برای پنهان کردن حساب‌های خود پرداخت خواهد کرد.
علاوه بر این، او ادعاهای خود را به مبلغ ۱۸۲ میلیون دلار در بازپرداخت حاصل از کمک‌های بشردوستانه و پرداخت‌های اولیه به عمو سام رها خواهد کرد. دیوید، وکیل ایالات‌متحده گفت: «هیچ وقت برای انجام کار درست خیلی دیر نیست.» اندرسون در بیانیه‌ای گفت:«اسمیت مرتکب جرایم جدی شد، همچنین موافقت کرد که در برابر براکمن که او را در مسیری دور از کیفرخواست قرار داده هم‌کاری کند.»
اسمیت همچنان از ویستا حمایت میکند و تنها تعداد انگشت شماری از سرمایه گذاران نشانه‌هایی از نگرانی را از خود نشان داده‌اند. هیات بازنشستگی آموزشی نیومکزیکو، تعهد ۱۰۰ میلیون‌دلاری پیشنهادی خود را کنار گذاشت و سیستم بازنشستگی ویرجینیا، که با ویستا ۳۵۰ میلیون دلار سرمایهگذاری کرده‌است، می‌گوید که وضعیت را تحت نظر دارد.
در اواخر نوامبر ۲۰۲۰، برایان شث، مدیرعامل طولانی‌مدت ویستا، اعلام کرد که شرکت را ترک میکند و ظاهراً به فوربز گفت که تصمیم او هیچ ربطی به تخلفات اسمیت ندارد: «من رابرت و ویستا را می‌شناسم که بهترین آنها هنوز فرا نرسیده است.» ویستا اخیرا ۲ / ۷ میلیارد دلار دیگر به تعهداتش اضافه کرده و در حال حاضر ۷۳ میلیارد دلار دارایی تحت مدیریت دارد.
در ماه نوامبر، براکمن به عنوان مدیر عامل رینولدز استعفا داد تا خود را برای محاکمه آماده کند. تاکنون مقامات برمودی و سوئیس حساب‌های وی را مسدود کرده‌اند و تامین با مقامات هم‌کاری میکند. وکلای براکمن می‌گویند که او در مراحل آلزایمر است. تا کنون وکلای او دادگاه را متقاعد کرده‌اند که این پرونده را با به رسمیت شناختن کاهش سلامت براکمن از سان‌فرانسیسکو به هیوستون منتقل کند.
دادستان‌های فدرال علائم براکمن را به عنوان یک بیماری بیاساس رد کرده و از سال ۲۰۱۹ به شهادت روشن او اشاره می‌کنند و همچنین یادداشتی طولانی که در ماه می ۲۰۲۰ برای معاون رینولدز فرستاد، حاکی از نقش بسیار آشنای او در پشت صحنه است: « هدف من این است که چهار یا پنج سال دیگر کار کنم و درباره چگونگی اداره موثر شرکت هر چه میدانم، به نسل بعدی بیاموزم.»
